Bróðir bekkjarfélaga ákvað að selja ekki andlit sitt og ríðaði kærustu systur sinnar. Og þegar þetta gekk svona vel þá rabbaði hann hana í öll götin á henni og sturtaði hana með áreitinu sínu. Slíka fegurð ætti að berja á sér þar sem hægt er, slíka gjöf ætti ekki að missa af.
Og stjúpsonurinn eyðir engum tíma - að dreifa fótum stjúpmóður sinnar og ásamt í rifuna hennar er góð hefnd fyrir brot föður síns. Og hún þjáist ekki af iðrun - ánægð með að hún hafi verið á réttum stað á réttum tíma.